Ik maak wel eens een taalfoutje. Gelukkig zei Voltaire zo’n 250 jaar geleden al: “De mooie fouten van een genie zijn mij meer waard dan de keurige en koude taal van een academisch purist.”

Ik heb gelukkig nog nooit de site van Taalvoutjes gehaald, dus ik sta dan ook niet in hun top 10 van 2019 met de meest opmerkelijke taalfouten, vergissingen en mededelingen. Hieronder wat  voorbeelden uit de lijst die ze vorige week publiceerden.

Dit waarschuwingsbord won de verkiezing.  Iemand had een hekel aan Duitsers.

De nummer zes uit de lijst valt trouwens in dezelfde categorie als de nummer één, maar alleen waren het bij deze gemeente niet de Duitsers die niet welkom waren maar de Fransen.

Er staan ook echte taalfouten in de top tien. Wat dacht u van deze op nummer acht.

Ook aardig is de nummer vier van de lijst. Het betreft hier overigens geen taalfout maar een verkeerde uitgevoerde opdracht. Je ziet helemaal voor je, wat er mis kan gegaan als je aan iemand die je echt maar dan ook echt alles moet voorkauwen, vraagt om een reclamebord te maken.

Enfin, over 2020 zal er ongetwijfeld ook een top tien verschijnen, want gelukkig gaan ze ook dit jaar vrolijk door met het laten zien van taalfouten en dergelijke (zie hun Twitteraccount) 

Tot slot, mocht u een taalfout in mijn blogpost menen te zien, dan vergist u zich. “In de taal is niets onveranderlijk vastgelegd: de grootste schrijvers veranderen haar voortdurend.” aldus Charles Edward  Montague,  Engels journalist en schrijver, 1867-1928,