Terwijl president Trump in zijn State of the Union weer eens van leer trok over zijn muur ‘I will get it built’ was ik op internet voor mijn serie over de mensen achter de computer iets aan het opzoeken over de Chinese Muur. (Vraag even niet naar het verband tussen de Chinese Muur en een computer).

De Chinese muur bij Jinshanling (foto Severin.stalder)

Terwijl ik dat deed zag ik in de Wikipedia opeens een foto van de muur waarbij ik iets zag waar ik nooit eerder heb bij stil gestaan. In het oosten loopt de muur door tot in de oceaan. Wist u dat? Ik in ieder geval niet.

Het oostelijk einde van de muur bij Shanhaigua; (foto fuzheado)

In het bijbehorende artikel werd ook even ingegaan op het broodje aap verhaal dat de Chinese Muur vanaf de maan zichtbaar zou zijn. Dat was onzin, hij is zelfs met het blote oog niet zichtbaar vanaf het internationale ruimtestation dat zijn rondjes om de aarde draait. Zo verklaarde Neil Amstrong in 2001:

“I do not believe that, at least with my eyes, there would be any man-made object that I could see. I have not yet found somebody who has told me they’ve seen the Wall of China from Earth orbit. … I’ve asked various people, particularly Shuttle guys, that have been many orbits around China in the daytime, and the ones I’ve talked to didn’t see it.

De reden dat de muur niet met het blote oog zichtbaar is, komt doordat de muur weliswaar heel erg  lang is, maar niet erg breed. Dus als Trump een muur wil, waar eeuwen later nog over wordt gepraat, dan moet hij een heel brede muur bouwen.

En dat doet me denken aan die twee piloten die een landing uitvoeren op een voor hen onbekend vliegveld. Zodra ze de grond raken, remmen ze uit alle macht en net voor het einde van de landingsbaan komen ze tot stilstand. “Pffff” zegt de ene “Dit is wel de kortste landingsbaan die ik ooit heb gezien.“ “Ja”, zegt de andere terwijl hij om zich heen kijkt “Maar het is wel de breedste die ik ooit zag.” Ok, nu ben ik flauwe moppen aan het vertellen, dus snel maar weer aan het werk.