D-Day

Vandaag is 75 jaar geleden dat D-Day plaats vond. Zo’n 160.000 geallieerde manschappen werden die dag aan land gezet.

d-dayA LCVP (Landing Craft, Vehicle, Personnel) from the U.S. Coast Guard-manned USS Samuel Chase disembarks troops of the U.S. Army’s First Division on the morning of June 6, 1944 (D-Day) at Omaha Beach.” Official U.S. Coast Guard photograph’

Volgens een bericht dat ik vandaag hoorde op Omroep West landden op D-Day geen Nederlanders van de Prinses Irene Brigade.  De reden daartoe was dat de legerleiding bang was dat als de Amerikanen en de Engelsen in het donker mensen Nederlands hoorden praten, ze zouden denken dat die mensen Duitsers waren en dat ze dan op hen zouden gaan schieten. Een paar weken na D-Day stak de brigade wel het kanaal over, net zoals duizenden anderen. Eind juli 1944 waren er al meer dan 1,5 miljoen geallieerde soldaten in Frankrijk.

d-day laterLanding ships putting cargo ashore on Omaha Beach, at low tide during the first days of the operation, mid-1944-06; Official U.S. Coast Guard photograph

Met zulke grote aantallen is het ook logisch dat tussen al deze soldaten mensen hebben gezeten die later beroemd zijn geworden in een andere rol, soms letterlijk als acteur. Zo bevonden zich onder de soldaten die op 6 juni op de stranden landden Alec Guinness (hij speelde later o.a. in Star Wars (Obi-Wan Kenobi) en The Bridge on the River Kwai), David Niven (o.a. Around the World in 80 Days) en James Doohan. Deze laatste is het meest bekend geworden als Scotty in de serie Star Trek (“Beam me up, Scotty“).

Tijdens de landing werd hij zes keer geraakt; vier kogels in zijn been, één in zijn hand (een vinger moest worden geamputeerd) en eentje in zijn borst. Dat die laatste kogel niet dodelijk was, kwam omdat hij in een zilveren sigarettendoosje bleef steken dat Doohan van zijn broer had gekregen. Als je zo’n scene in een film zou stoppen, dan zou je zeggen een beetje te ongeloofwaardig.

Marianne en ik hebben in 1988 tijdens een vakantie in Normandië een keer de stranden en de omgeving bezocht. Toen wij in Sainte-Mère-Église waren, vertelde ik haar de geschiedenis van de paratrooper die daar met zijn parachute aan de kerktoren bleef hangen. We keken omhoog naar de kerk en wat bleek, hij hing er nog steeds!

kerk

Uw verslaggever ter plekke in 1988

Dat was schrikken. Gelukkig bleek het een pop te zijn die er sinds een herdenking in 1976 hangt. Het is nu een soort toeristisch attractiepleister geworden. Wel hangt hij aan de verkeerde kant van de toren. In werkelijkheid bleef hij aan de achterkant van de kerktoren hangen, waardoor de Duitsers hem aanvankelijk niet zagen. Later namen ze hem gevangen. Hij ontsnapte al snel en zou de oorlog overleven.

Tot zover uw oorlogsverslaggever.