Uit de serie vreemde vogels in onze tuin: de groene halsbandparkiet.

De halsbandparkiet is een omstreden beestje. Ze zijn afkomstig uit Afrika en Zuid-Azië, en ooit naar Europa gehaald als volièrevogel. In de loop der jaren is een aantal van deze vogels ontsnapt of vrijgelaten. Zo doen over het ontstaan van de kolonie in Londen twee verhalen de ronde. Volgens het ene verhaal is het eerste paartje in 1951 ontsnapt van de filmset van de African Queen, de film met Humphrey Bogart en Katharine Hepburn, die deels in Londen werd opgenomen. Volgens het andere verhaal behoorde het moederpaartje toe aan de popgitarist Jimmy Hendrix. Die zou ze in de jaren zestig in Londen hebben losgelaten.

Ze aarden goed hier. Het is een vogel die je met grote aantallen in de grote steden kan aantreffen.  Ze vinden er dan ook makkelijk veel voedsel – zie de foto’s boven. Inmiddels hebben de vogels ook de provincie bereikt.  Niet iedereen daar is blij met de komst van de vogel. Als je op Google de zoekterm ‘groene halsbandparkiet’ in typt, dan zie je bijvoorbeeld berichten voorbij komen met als kop:

• “Brutale halsbandparkiet fokt er op los in Groene Hart” AD, editie Alphen
• “Halsbandparkieten rukken op naar Almere”; Almere Deze Week
• “Halsbandparkiet, straatschoffie van de tropen“; Weesper Nieuws
• “Parkiet of papegaai? Grote groene vogel zet Eenrum op stelten“; Hogeland Nieuws
• “Halsbandparkieten zorgen voor overlast“; Papendrecht.net
• “Groene herrieschoppers“; Hendrik-Ido-Ambacht nieuws
• “Brutale halsbandparkieten vreten appeloogst Heemskerk op.”  NH-nieuws.

Deze laatste site had in haar nieuwsbericht een foto van de dader. 

Dat zwarte balkje over de ogen maakt de herkenning natuurlijk wel een stuk lastiger.

Overigens, het netje bij ons was eigenlijk niet bedoeld voor de grasparkiet  – en ook niet voor de kraaien die, stelletje gauwdieven, vaak met zijn tweeën probeerden het netje te stelen – maar voor de koolmeesjes en roodborstjes. Deze laatste soort bleek echter niet in staat om aan het netje te blijven hangen. De koolmeesjes wel.

Tot zover berichten uit de natuur.

Welkom

(Een ooievaar gefotografeerd door Marianne in de Wijk, Drente.)

De politie vraagt uw aandacht voor het volgende. Afgelopen vrijdag 16 maart 2018 werd in de tuin van huize Van Neck een nieuw netje met zaadjes voor vogels opgehangen. De volgende morgen bleek  dit netje verdwenen te zijn. Vermoed wordt dat twee vogels meer van deze verdwijning afweten. De politie is dan ook naarstig op zoek naar dit tweetal.

Er zijn gelukkig camerabeelden beschikbaar van de twee vogels. Let u even goed op. Vogel nummer 1 is ongeveer vijf à tien centimeter hoog en was geheel gekleed in een zwart verenpak. Helaas is zijn gezicht niet goed te zien.

Dit geldt gelukkig niet voor vogel nummer twee. Deze is ook ongeveer vijf à tien centimeter groot en eveneens gekleed in een zwart verenpak. Duidelijk zichtbaar is zijn zwarte snavel. Ook staat hij wat hoger op de poten dan de andere vogel.

Wie kent deze twee vogels? Wellicht is iemand de combinatie van een vogel met hoge poten en een vogel met een wat diepere zit opgevallen. Ook wil de politie graag weten of er na vrijdag 16 maart ergens een netje met vogelvoer is aangeboden.

Mocht u informatie hebben over deze vogels, dan kunt u bellen naar de studio: tel. 06-1234567890. Wilt u liever anoniem blijven, dan kunt bellen naar ‘Meld Misdaad Anoniem’ tel. 9876543210. Spreek op het bandje uw naam en uw telefoonnummer in en u wordt zo spoedig mogelijk terug gebeld.

Sinds ik een maandje geleden de uilen ’s morgenvroeg per ongeluk heb laten schrikken door ongeschoren in mijn pyjama even naar de garage te lopen – zie hier –  hebben de beesten zich niet meer laten zien.  Wel zie ik regelmatig andere vogels in de tuin. Dat komt mede omdat ik aan een tak van de boom een netje met allerlei zaadjes heb opgehangen.

Daar zie ik regelmatig koolmeesjes aan hangen. Roodborstjes proberen het ook wel, maar op de een of andere wijze lukt het hen niet om er aan vast te blijven hangen. Merels proberen het überhaupt niet. Zij hebben een andere tactiek. Ze wachten totdat er een koolmees aan hangt en lopen dan op het gras er onder om de omlaag gevallen zaadjes op te pikken.

Het is niet zo dat er geen grotere vogels aan kunnen hangen. Af en toe hangen er namelijk groene halsbandparkieten aan. Soms wel twee tegelijk.

Ze zijn eigenlijk te zwaar voor het netje en dat valt er dan soms af. Kan ik het weer op gaan hangen. Misschien moet ik de volgende keer als ze er weer eens aan hangen maar in mijn pyjama naar buiten lopen.

Tot zover nieuws uit de natuur.

Zo’n twee weken geleden zaten er opeens twee uilen in onze boom. Ze zaten er de hele dag om pas in de avondschemering weg te vliegen. De volgende dag zaten ze er weer. De dag erna zat echter nog maar eentje, de andere was nergens te zien.

De oudste dochter die die dag toevallig op bezoek was, vond dat de uil die er nog zat een naam moest hebben en na lang nadenken kwam ze tot Roekoe. “Dat is het geluid dat een duif maakt” sputterde ik tegen. (Voor het geval dat u zich nu afvraagt hoe oud is die oudste dochter, die is dus al 25 jaar. ) Maar goed, dat deed er niet toe, het werd Roekoe.

Blijkbaar vond Roekoe die naam niks, want de rest van de week kwam hij (of is het een zij; hoe zie je dat bij uilen?) niet meer opdagen. En ook de week er op niet. Maar vier dagen geleden zat hij er opeens weer. En deze keer wederom in gezelschap van zijn maatje.

Te flauw voor woorden, maar deze zit inderdaad een uiltje te knappen.

Nummer twee moest nu natuurlijk ook een naam krijgen. Ik dacht er over na en stuurde toen vol trots zijn naam via What’sApp naar de familie: ‘Koerier’.  Ok, dat was niet de naam die ik oorspronkelijk had bedacht. Ik had ‘Koeroe’  bedacht. Roekoe en Koeroe.  Maar toen ik Koeroe intypte, maakte de autocorrectie er ‘Koerier’ van en voordat ik dat door had, had ik al op de verzendknop gedrukt. Roekoe en Koerier heten dus nu de twee uilen die overdag onze boom gebruiken om uit te rusten van hun nachtelijke avonturen.

De dag erna zaten Roekoe en Koerier wederom in de  boom en ik begon ze al een beetje als vaste huisgenoten te zien. Omgekeerd was dat echter nog niet het geval, want toen ik eergisteren in de ochtendschemering naar de garage liep om aldaar het brood uit de vriezer te halen, kwam Roekoe (of was het Koerier?) net toevallig aanvliegen, waarschijnlijk op weg naar zijn plekje in de boom. Hij zag mij lopen, schrok en vloog toen met een grote bocht weg.

Sindsdien is het geen uiltje aan de lucht hier.

Dit weekend hebben we wederom meegedaan met de nationale tuinvogeltelling. Je telde gedurende een halfuurtje hoeveel verschillend soorten vogels je in je tuin zag. Per vogelsoort gaf je het hoogste aantal op dat je tegelijkertijd in je tuin zag.

Er deden meer dan 62.000 mensen mee. De vogel die landelijk het vaakst werd gezien was de huismus gevolgd door de koolmees.

In onze gemeente moest de huismus genoegen nemen met een bescheiden zesde plaats, welke positie hij ook nog eens moest delen met de halsbandparkiet, een exoot die hier eigenlijk helemaal niet thuis hoort. (Laat die rare vogel van de PVV dat maar niet zien)

In onze eigen top 10 stonden de koolmees en het roodborstje samen op een gedeelde eerste plaats. Van beide soorten zagen we één exemplaar, een bedroevend resultaat. Even waren we bang dat we het zelfs met alleen één koolmeesje moesten doen, maar op het laatste moment vloog er nog een roodborstje de tuin in, die ik er overigens sterk van verdacht dat hij zoveel mogelijk tuinen afvloog om maar overal geteld te worden.

Bij ons thuis is sprake van een zorgelijke dalende trend. In 2016 (zie hier) telden we nog 5 koolmezen, 5 Vlaamse gaaien, 1 ekster en 1 pimpelmees. In 2017  (zie hier) 2 koolmezen, 1 pimpelmeesje en 1 roodborstje, en nu (in 2018 dus) slechts 1 koolmeesje en 1 roodborstje.

Jammer was dat de vogeltelling niet op vrijdag werd gehouden. Toen zag ik opeens dit beest in onze boom zitten.

Maar gisteren was de vogel gevlogen.

Zoals Godfried Bomans ooit eens zei: “De geschiedenis is het heden, gezien door de toekomst.” De boompjes (twee door mij ‘gekweekte’  Sequoia Gigantea’s) zijn nu elf jaar oud. Zie hieronder elf jaar boompjes samengevat in vier minuten en veertig seconden.

(Op het plaatje klikken en je komt bij het filmpje op YouTube.)

Gisteren na de storm even een rondje gelopen en daarbij kwam ik ook langs de boompjes (de sequoia’s). De woudreuzen hadden het briesje moeiteloos overleefd.

Een paar weken geleden was de jaarlijkse meting. Marianne had wat twijfels bij mijn inschatting van vorig jaar en dus heb ik dit jaar een officiële bomenopmeter ingehuurd met professionele apparatuur. Het kost wat maar dan heb je ook wat. Zie hem hier met zijn apparatuur aan het werk.

De grootste boom blijkt nu exact maar dan ook exact 4 meter groot te zijn. In vaktermen heet dat 4,00 meter.  De kleinste is nu 2,25 meter groot.

Met behulp van een uiterst geadvanceerd computermodel kan je de ontwikkeling van de groei sinds januari 2007 in een grafiek zetten. Als je dat doet, dan krijg je dit:

Nog even en ze groeien de grafiek uit!

Heeft u zich wel eens afgevraagd – in het geval dat er reïncarnatie bestaat en alle politici terugkeren als een vogel – hoe een gereïncarneerde Trump er uit zou zien? Nee? Gek, ik wel. Ik denk dat hij zou terugkeren als een koolmees (op zijn Engels heet zo’n beest trouwens ‘the great tit’, een naam die Trump ongetwijfeld zou aanspreken.) Zie hieronder Donald the Great Tit.

Merkel zie ik wel terugkomen als huismus, Poetin als kraai en Rutte? Daar ben ik nog niet helemaal uit, voorlopig denk ik als tureluur.

Tot zover het wereldnieuws van vandaag.

Gisteren was er een aardbeving bij Zeerijp. Het was de vijftiende aardbeving in Nederland in een maand tijd. Daarvan waren er vijf voelbaar voor de gewone burger (volgens de KNMI zijn aardbevingen met een kracht van minder dan 1,5 op de schaal van Richter niet voelbaar en kunnen die alleen met meetapparatuur gemeten worden).

Eind december was er ook al een aardbeving bij Zeerijp. Die had een kracht van 1,4 op de schaal van Richter. Omdat deze schaal logaritmisch is, betekent dit dat de aardbeving van gisteren met een kracht van 3,4 op de schaal van Richter 100 keer zo sterk was als die van december. (Log(10) = 1; log(100) = 2; Log(1000)  = 3). Deskundigen houden er rekening mee dat Groningen ooit nog eens getroffen kan worden door een aardbeving met de kracht van 4,5 op de schaal van Richter. Dat is weer ruim tien keer zo zwaar als die van gisteren.

De zwaarste aardbeving in Nederland vond plaats op 13 april 1992 bij Roermond. Deze aardbeving had een magnitude van 5,8 op de schaal van Richter. (Die was dus ruim 100 keer zo zwaar als de zwaarste aardbeving in Groningen tot nu toe). Dus als de Groningers zeggen dat er niets boven Groningen gaat, dat is dus niet waar.

In de Volkskrant van vandaag schreef Bert Wagendorp ook over de aardbeving van gisteren. Op het gezag van het ANP meldde hij dat het hier om de duizendste aardbeving ging.

In de provincie Groningen was maandag een aardbeving van 3,4 op de schaal van Richter, de zwaarste beving sinds 16 augustus 2012. Volgens het ANP was het een extra speciale beving: de duizendste sinds 26 december 1986, toen voor de eerste keer bleek dat de gaswinning uit het Slochterenveld – sinds 1963 – vervelende consequenties had

Dat de duizendste een plop is en geen plopje is dan wel weer mooi. Je “viert” zoiets immers met een knal en niet met een knalletje. Alleen, een jaar geleden las ik ook al zoiets. Van de site van NU.nl van 27 januari 2016

“In de buurt van Harkstede is dinsdagavond een lichte aardbeving geweest. Volgens de actiegroep Schokkend Groningen was het de duizendste aardbeving in de provincie. Schokkend Groningen twitterde ‘De duizendste aardbeving in Groningen. En we zijn nog maar net de drempel over. Waar gaat dit heen?”

Tja, was die aardbeving van gisteren nou de duizendste of niet? Eerst maar eens kijken op de site van het KNMI. Daar zie ik onder andere dit kaartje staan. Ik heb werkelijk geen flauw idee wat ik hier zie, maar als ik een Groninger zou zijn, dan was ik hier niet gerust op.

Op de site van het KNMI staat een lijst met alle geregistreerde aardbevingen in Nederland. Ik heb dat overzicht gedownload. Bleek het om een bestand van liefst 42MB te gaan. Het zijn er dus heel veel. Ik kon het bestand echter niet openen, daarvoor moest je een speciaal programma hebben. Zo schiet mijn onderzoek niet op. Dan maar googlelen met de zoektermen ‘duizendste’ ‘aardbeving’ en ‘Groningen’ Dat levert 928 hits op, waaronder:

• De Stichting Waardevermindering door Aardbevingen Groningen (Stichting WAG) heeft woensdagochtend de vierduizendste deelnemer verwelkomd.
• Al meer dan tienduizend inwoners van het aardbevingsgebied in Groningen hebben een subsidie aangevraagd om hun woning energiezuiniger te maken
• Koen Verweij komt drieduizendste tekort, goud op 1500 is voor Brodka.
• De zesjarige Jesse Pijper is zaterdag begroet als duizendste bezoeker van het Legio Museum in Grootegast.

 Waarom Google ook die laatste twee hits geeft in combinatie met aardbevingen, geen idee. Maar goed, ik krijg ook een hit voor de site van het NOS en daar valt te lezen:

NOS; 8 januari 2017: Die aardbeving is de vijftiende in Noord-Nederland met een kracht van 3 of meer. Inmiddels zijn er volgens het KNMI meer dan duizend aardbevingen geweest, als gevolg van aardgaswinning.

Dat suggereert dat er inderdaad al meer dan duizend zijn geweest. Hoeveel het ook er zijn, het zijn er in ieder geval veel te veel. Dus terug draaien die gaswinning en importeer zolang er geen andere oplossing is voor het gasverbruik maar duurder Noors gas uit de Noordzee

(Voor wie nog meer over aardbevingen wil lezen, ik heb hier eerder over aardbevingen in Nederland geschreven.)

In de boom in onze tuin hebben we een netje opgehangen met voer voor de vogels. Regelmatig zie ik daar vogels aan hangen die druk aan het pikken zijn. Soms doen ze dat met zijn tweeën tegelijkertijd, zoals deze koolmezen.

De koolmezen hangen elk aan een kant en pikken ieder voor zich. De kraaien en de merels hebben echter een andere tactiek. Als die met zijn tweeën komen, dan hangt er eentje aan het netje te pikken en zit de andere op de grond te wachten om de omlaag gevallen zaadjes op te pikken. Zie hieronder zo’n slimme vogel.

Tot zover het wereldnieuws van vandaag.