Vorige week fietste ik via Den Haag naar Scheenbeen. Nou ja, ik was eigenlijk op weg naar Scheveningen, maar de automatische spellingscontroller van WhatsApp veranderde in een verslagje van mij in de familie WhatsApp-groep over mijn fietstocht het woordje Scheveningen in Scheenbeen en voordat ik dat door had, had ik al op verzenden gedrukt.

In Den Haag kwam ik langs het Lange Voorhout en zag daar een aantal grote zandsculpturen staan.

Het bleken beelden te zijn gemaakt in het kader van het ‘World Championship Sand Sculpting’ dat in het kader van ‘200 Jaar Badplaats Scheveningen’ dit jaar in Den Haag werd gehouden. Deze laatste zin laat gelijk het probleem zien wat ik met de locatie van de beelden heb. Den Haag versus Scheveningen. “Zandkastelen” horen op het strand te staan, niet midden in de stad. Ik kan me nog herinneren dat we eind jaren negentig met de kinderen over het strand bij Scheveningen liepen en daar toen allerlei zandkastelen zagen. De kinderen gingen gelijk ook enthousiast een zandkasteel maken.

Op de site van de NOS legt de organisator van de wedstrijd uit waarom de sculpturen midden in Den Haag staan en niet op het strand. “Zandkunstenaars  hebben juist een hekel aan het strand. Dat komt omdat strandzand voor ons waardeloos materiaal is. Wij gebruiken rivierzand, hoekig van structuur, in plaats van rond zoals op het strand. Dat zijn net knikkers die rollen van elkaar af.” Het zal wel, maar zonder strand zagen de beelden er nu meer uit als beeldhouwwerken van beton dan als zandkastelen.

Voor wie de beelden wil zien: ze blijven tot 19 augustus op het Lange Voorhout staan. Daarna wordt het zand afgevoerd en verder gebruikt in de bouw. De deelnemende landen zijn Japan, Singapore, Rusland, Mexico, Ierland, de Verenigde Staten, Groot Brittannië en Tsjechië. Duitsland, gespecialiseerd in grote kuilen, ontbreekt dit jaar. De Engelse inzending, een stoomwals, was uitgeroepen tot winnaar.

Er schijnt meer dan 40.000 kg zand in verwerkt te zijn. Ook Nederland had een beeld gemaakt. Deze stond een beetje apart van de rest en deed niet mee met de officiële wedstrijd. De Nederlandse inzending had 200 jaar Scheveningen als onderwerp. Aan het hoofd van het sculptuur stond het bekende Scheveningse vissersvrouwtje.

Zie hier het echte beeld van het vissersvrouwtje zoals het over de zee bij Scheenbeen uit kijkt:

En dit is wat het vissersvrouwtje ziet:

Erg druk was het niet op het strand. Verder op bij de Zuiderhaven was het wel druk. Daar lagen de boten die mee hadden gedaan aan de Volvo Ocean Race. Ik heb niet zo veel met die zeilrace om de wereld. Een zinloos duur gebeuren dat soms ook nog eens mensenlevens kost. Bovendien als kijksport is de race niet interessant om te volgen. Je moet het met berichten op internet doen: “Met een minimale voorsprong van amper 5 zeemijl zeilt schipper Bouwe Bekking met Team Brunel richting de finish. Het team van Dongfeng heeft voor een andere koers gekozen.” Dat soort berichten.

Het kijken naar het wereldkampioenschap puzzelen lijkt mij bij voorbeeld boeiender. Bovendien, daar zie je nog wat gebeuren als kijker. “Het team van Klene Suikervrije Lauriertjes Drop heeft er voor gekozen om eerst de randjes te leggen. HEMA Worst onder leiding van teamcaptain Jan van Haasteren heeft daarentegen gekozen om eerst alle stukjes te verzamelen van Sinterklaas en de haai.”

Maar goed, voor de liefhebbers zie hier de aanlegsteiger van de boten van de Volvo Ocean Race. Boeit het u, dan boeit het mij.

Tot zover een verslag van mijn fietstocht naar Scheenbeen. Dit was Martin van Neck voor MartinvanNeck.nl

In ons plaatselijk krantje, met de toepasselijke naam ‘Het Krantje’, staat elke week een pagina getiteld ‘Raadsflits Gemeenteraad’. Daarin staan de standpunten vermeld van alle partijen die in onze gemeenteraad zitten over de zaken die in de meest recente raadsvergadering zijn besproken. De stukjes worden aangeleverd door de partijen zelf, dus ze zijn meestal behoorlijk gekleurd. Zo zijn de successen vaak vooral te danken aan de eigen partij.

Neem bijvoorbeeld het onderwerp luchtkwaliteit. Groen Links begint zijn stukje trots met: ”De motie van GroenLinks over de luchtkwaliteit is door alle fracties ondertekend.” Het CDA claimt het succes van de unanieme motie echter ook. Zij beginnen hun stukje met: “In de vorige raadsperiode heeft de gemeenteraad, op initiatief van toenmalige CDA-raadslid Jaap Geluk, luchtkwaliteit hoger op de agenda gezet in onze gemeente.” De PvdA vermeld geen partijnaam maar houdt het bescheiden op: “In een raadsbreed ingediende motie werkten coalitie en oppositie samen om de luchtkwaliteit in onze gemeente te verbeteren.”

De vrouw die het stukje van de combi ChristenUnie en SGP deze week heeft geschreven – er staat nooit bij wie namens de partijen de stukjes schrijft maar ik vermoed dat dit stukje geschreven is door een vrouw; daar kom ik straks op terug – is het eerlijkst. Zij schrijft gewoon: “Op initiatief van het GroenLinks is bijvoorbeeld het belang van de luchtkwaliteit onderstreept.”

Soms hebben de stukjes onbedoeld een komische noot. Zo schrijft de VVD over geluidshinder van de A4: “De VVD wil zo snel mogelijk antwoord van de provincie waarom de beloofde geluidsschermen langs de A4 bij Vlietland er nog steeds niet staan. De VVD pleit al jaren voor deze geluidsschermen en ze zijn ook door de provincie toegezegd, maar sindsdien is het muisstil.”

Moet je vooral gaan zeggen dat het muisstil is, dan komen die geluidsschermen er nooit. Overigens huilt de VVD hier wel een beetje krokodillentranen want de partij zit zowel in de regering als met twee leden in het dagelijks bestuur van de provinciale staten van Zuid Holland, als in het college van B&W van onze gemeente. Als er nou één partij is die de geluidsschermen kan regelen, dan zijn zij dat toch, zou je zeggen.

Tot slot, nog even terug komen op de vraag waarom ik denk dat degene die deze week het stukje van de combi ChristenUnie – SGP schreef een vrouw is. Zij begint haar stukje namelijk als volgt: “De gemeenteraad, met nieuwe leden, en het nieuwe college zijn uit de startblokken. Het nieuwe college heeft een mooie man-vrouw verhouding. Daar kan onze fractie, van de combi ChristenUnie – SGP, nog een voorbeeld aan nemen.”

Kijk dat is nog eens een verrassend geluid. Nu bestaat de fractie van de combi ChristenUnie – SGP uit slechts één persoon (een man) wat het wel lastig maakt om een goede man-vrouw verhouding in de fractie te krijgen, maar misschien bedoelt ze de kieslijst bij de gemeenteraadsverkiezingen van de combi ChristenUnie – SGP. Hierop stonden tien mannen en twee vrouwen .

Ik vermoed overigens  dat volgende week het stukje van de combi ChristenUnie- SGP door iemand anders wordt aangeleverd.

Kikker wordt bedreigd door een haai!

Het schijnt dat iedereen op aarde wel ergens een dubbelganger heeft rondlopen. Nu telt de wereldbevolking zo’n 7,5 miljard mensen, dus dat daar iemand tussen loopt die heel veel op je lijkt is niet zo verwonderlijk. De kans dat je hem bij toeval tegenkomt is echter niet zo groot. Volgens hoogleraar Kansberekening Remco van der Hofstad duurt het volgens dit artikel op de site van de NOS gemiddeld genomen zo’n dertig jaar voordat je hem tegenkomt

Voor het geval je wilt weten hoe jouw dubbelganger er uit ziet, zijn er enkele mogelijkheden die je hierbij kunnen helpen. De makkelijkste vind je thuis in de badkamer. Kijk in de spiegel en je ziet hoe je dubbelganger er uit ziet. Een andere mogelijkheid is te zoeken met behulp van de functie ‘Zoeken op Afbeelding’ in Google. Daarbij kun je jouw eigen foto uploaden en zoeken naar een gelijksoortige foto. Als je geluk hebt, dan komt Google met een foto van iemand die heel veel op je lijkt.

Ik heb dat even uitgeprobeerd met een foto van mijzelf. Nu zeggen sommige mensen dat Ivo Niehe op mij lijkt, maar Google kwam niet met de suggestie Ivo Niehe aan. Sterker nog, onder het kopje ‘Visueel vergelijkbare afbeeldingen’ was zelfs niemand te zien die ook maar enigszins op mij leek. Wel kwam Google met een suggestie. ‘Beste gok voor deze afbeelding: man’. Ok, niet echt breaking news.

Enfin, nog maar een keertje geprobeerd, wederom niks, maar nu kwam Google met een andere suggestie. “‘Beste gok voor deze afbeelding:  elderly man” Wat?  Elderly man? Zijn ze nou helemaal gek geworden. Snel nog een keertje proberen. En ook al kon Google opnieuw geen gelijksoortige foto vinden, de suggestie waarmee ze nu kwamen, beviel me een stuk beter.

Ik lijk volgens Google het meest op een gentleman! Maar goed, Google kan dus geen dubbelganger van me vinden. Maar hij bestaat wel, want kijk eens naar deze foto die Marianne afgelopen vrijdag van mij heeft genomen in de tuin van het paleis Het Loo in Apeldoorn.

(Klik op de foto voor een grotere afbeelding)

Ik sta links, maar die man daar rechts op de foto, zeg eens eerlijk, die lijkt toch sprekend op mij?  Sterker nog, we lijken wel een eeneiige tweeling. Mijn dubbelganger bestaat echt! Hij loopt in Apeldoorn rond. Het duurde 62 jaar voordat ik hem tegen kwam.

Dit is een sudoku.

Het is een vrij simpele sudoku met slechts één blokje van 2×2 waarin de cijfers 1 t/m 4 moeten worden ingevuld. Het is echter geen correcte sudoku, want er zijn zes verschillende oplossingen mogelijk en dat mag nu eenmaal niet bij een sudoku.

Dit is een al wat betere poging om een sudoku te maken. Maar hij is nog steeds niet correct, want er zijn nog steeds twee oplossingen mogelijk om de sudoku af te maken. We vullen daarom nog een extra getal in en dan hebben we een correcte sudoku.

Nu moet ik zeggen dat het niet zo’n moeilijke sudoku is, ongeveer mijn niveau dus. Ik ben dan ook niet zo’n sudoku-invuller. Als je bij sudoku net zoals bij judo een band zou dragen, dan droeg ik beslist de  witte band – de laagste rang. Marianne daarentegen zou een zwarte band dragen. Zij is er veel beter in dan ik.

Ze is nu bezig om sudoku’s op te lossen uit ‘Killer Su Doku book 12, 150 challenging puzzels from the Times’.  Ik heb even stiekem een bladzijde uit haar boekje gekopieerd – ziet ze toch niet. Zie hier hoe haar geest werkt. Het betreft een sudoku waarin niet alvast getallen in hokjes zijn ingevuld, maar waar alleen de som van de getallen in de blokken is weergegeven.

In de kantlijn heeft het rekenwonder in ons huis allerlei getallen geschreven, die haar geholpen hebben om de sudoku op te lossen, althans dat neem ik aan. Je moet inderdaad wel logisch nadenken. Met alleen gokken kom je er niet. De 9×9 blokken met vakjes van een sudoku zijn namelijk op zo’n 5,5 miljard verschillende manieren in te vullen. Dat heb ik overigens niet zelf uitgerekend maar lees ik in het boek ‘Eh…eh, waarom zeggen we eh….?” , een uitgave van nrc.next uit 2012. Deze krant had een rubriek waar lezers vragen over alledaagse dingen in konden sturen. In dit boek staan de honderd ‘allerbeste vragen’ (en de antwoorden) verzameld. (101^e vraag: hoe bepaal je het criterium ‘allerbeste vraag’?)

Eén van de vragen was ‘Hoe maak je een Sudoku?’ Die vraag werd voorgelegd aan Peter Ritmeester, die de sudoku’s voor de NRC en de nrc.next maakte. Het gaat van achteren naar voren, legt hij uit. Begonnen wordt met de oplossing en dan wordt terug gewerkt naar de opgave. Ik citeer even uit het boek.

“Een computerprogramma vult een hele oplossing in en haalt dan elke keer een vakje leeg. Bij elke stap berekent het programma of er nog maar steeds één manier is, waarop de sudoku ingevuld kan worden. Als dat niet meer zo is, dan wordt het laatste vakje weer terug ingevuld. Dan heb je het begin.”

 Het aantal getallen dat bij een 9×9 blokken sudoku minimaal ingevuld moet zijn om tot een uniek oplossing te komen staat niet vast. Vermoedelijk zijn het er minimaal 17, maar een gemiddelde sudoku begint met 26 getallen, aldus Ritmeester. Sudoku’s kennen een verschillende moeilijkheidsgraad. Ik citeer het boekje weer even:

“De moeilijkheidsgraad wordt door de ‘oplosser’ berekend, software waarin Ritmeester een aantal menselijke oplostactieken heeft geprogrammeerd. Een simpele tactiek is het aanvullen van een bijna volle rij. Ingewikkelder is bijvoorbeeld rekening te houden met een rij én een blok. De oplosser probeert eerst met makkelijke tactieken de puzzel op te lossen. Als dat niet lukt, gebruikt hij moeilijkere. Aan de hand van de gebruikte methodes is de moeilijkheidsgraad vast te stellen. Ritmeester:  Maar wat de computer vanzelfsprekend vindt, zien wij soms over het hoofd. Daarom lossen we alle puzzels voor nrc.next ook nog eens met de hand op. De helft valt dan alsnog af. ”

De lezers van de nrc.next krijgen overigens een makkelijker puzzel voorgeschoteld dan die van de NRC, dit ‘omdat ze minder tijd hebben’.

Terug naar de puzzel van Marianne uit de Times. Het is er eentje uit de categorie ‘Deadly’. De Times geeft aan hoeveel tijd er voor staat, 1 uur en 12 minuten in dit geval. Ons rekenwonder heeft hem in 28 minuten opgelost zie ik. Linksboven op de pagina – zie onder – heeft ze de kloktijden genoteerd van de puzzelmomenten.

Ze is er om 11.20 uur mee begonnen zie ik en heeft de puzzel om 11,25 uur weggelegd. Om 12.10 uur is ze er verder meegegaan om hem om 12.30 uur weer weg te leggen. Blijkbaar had ze hem toen bijna af, want om 7.25 uur had ze nog maar drie minuten nodig om hem af te maken. Bij elkaar 28 minuten noteert ze, ik gok met enige trots.

Tja, en nu moet ik helaas even streng doch rechtvaardig zijn. Je kan  de puzzel natuurlijk wel even weg leggen, maar de tijd wordt niet stil gezet. Hij blijft gewoon doorlopen, ‘it’s not cricket’ zoals wij Engelstaligen zeggen. Ze heeft dus gewoon ruim acht uur over deze puzzel gedaan en geen 28 minuten. Dat moet beter kunnen.

p.s. De oplossing van de door mij zonder hulp van een computerprogramma gemaakte sudoku is dat in het vakje linksonder het getal 2 moet worden ingevuld. Dat had u binnen 18 minuten moeten vinden.

Zaterdag eventjes op tv naar het koninklijk huwelijk van prins Harry en Meghan Markle gekeken. Op NPO 1 werden de toespraken ondertiteld. Soms verscheen de vertaling al in beeld voordat de woorden werden uitgesproken. Dat kan alleen als de tekst al bekend was voor de vertalers of als er enige vertraging was in het doorgeven van de beelden opdat de vertalers tijd hadden om de boel te vertalen.

Om te kijken hoe dat zat, schakelde ik daarom even naar de BBC om te zien – we hebben een split screen mogelijkheid op onze tv waardoor je twee zenders tegelijk kan kijken –  of er inderdaad sprake was van vertraging, maar wat bleek: de BBC zond heel andere beelden uit. Wel van het zelfde huwelijk uiteraard maar met een andere regievorm. Terwijl wij bijvoorbeeld George Clooney in beeld kregen, keken de Engelsen naar prins Charles. Ook CNN zond een eigen versie van het verhaal uit. Blijkbaar waren er meerdere regisseurs met allemaal hun eigen doelgroep aan het werk.

Een paar dingen vielen me op. Allereerst zagen wij (op de NPO) koningin Elizabeth tijdens de dienst nauwelijks in beeld. Alleen tijdens het binnenlopen. De beroemdheden daarentegen, zoals bijvoorbeeld David Beckham, Elton John, George Clooney, Serena Williams en James Cordon kwamen veel vaker in beeld. Over die laatste, de Engelse presentator van ‘The Late Late Show’ op CBS in Amerika, twitterde de BBC tijdens de dienst:

De BBC was sowieso wel grappig op twitter. Blijkbaar was de ex-vriendin van prins Harry ook aanwezig tijdens de dienst. De BBC betitelde dat als een ‘bold move’.  Was inderdaad wel link, maar toen de aartsbisschop vroeg of iemand bezwaar had tegen het huwelijk riep ze niet “Ja, ik”.  Buiten de kerk stond overigens nog een vrouw die wel met prins Harry had willen trouwen. Ze droeg een spandoek met de tekst “Harry, marry me!” “Te laat” zei de presentator van de BBC droogjes.

Ook opvallend was dat de aartsbisschop tijdens zijn toespraak zei: “Laat geen mens scheiden wat God verenigd heeft”. Nu zijn Harry’s vrouw, zijn vader en moeder, zijn stiefmoeder, zijn oom Andrew en zijn tante Ann allemaal al een keer gescheiden geweest, dus er zijn toch wel eens mensen die zich hier niet aan houden. Maar goed, er is ook hoop voor hem, want zijn grootouders zijn al zeventig jaar getrouwd.

Meghan Markle had gelukkig ook voor een Amerikaanse inbreng in de dienst gezorgd, waardoor er toch nog wat leven in de zaak kwam. Zo zong een Amerikaans gospelkoor ‘Stand by me’ en een Amerikaanse bisschop hield een vurige en vooral lange toespraak. Op een gegeven moment vroeg hij aan de kerkgangers wie er met de auto was gekomen. Ze hoefden niet te antwoorden maar mochten knikken. Dat deed me denken aan John Lennon die ooit eens tijdens een liefdadigheidsconcert waar de Beatles optraden en waar ook leden van het Britse koningshuis aanwezig waren, zei dat er bij het volgende nummer mee geklapt mocht worden en dat de mensen op de duurdere rangen met hun juwelen mochten rinkelen.

Enfin, de Amerikaanse bisschop bleef maar doorpraten. Zo te zien vond alleen Meghan het leuk. De Engelsen zaten veelal te kijken met een gezicht van wanneer is hij nou eens klaar. Ik zag twee mislukte pogingen om de man met een stok met een haak er aan van het podium te trekken. Uiteindelijk hield hij er mee op en kon de dienst verder gaan.

Verder viel het me op dat de moeder van Meghan moederziel alleen zat. Hadden ze die nou niet kunnen laten vergezellen door een familielid? Enfin, ze zeiden allebei ja en het huwelijk is voltrokken.

Tot zover uw royalty verslaggever.

Voor en Na -1

Voor en Na -2

Nog 12 tegels te gaan.

Onze Albert Heijn heeft sinds een maand wat nieuws: een mistmachine. “Zoals ochtenddauw boven een akker, hangt er een dekentje van droge mist boven onze groente en fruit.” aldus de jubelende supermarktmanager van onze Albert Heijn in een mailtje (“Beste Martin”) aan zijn plaatselijke klanten.

“De mist koelt de producten op een natuurlijke wijze en zorgt ervoor dat deze niet uitdrogen. Onze groente en fruit producten blijven zo lekker lang vers, en behouden de top kwaliteit!” zo gaat hij enthousiast verder. Ik ken de techniek uit Las Vegas. Daar worden de machines in de winkelstraten en op de terrassen ingezet om de toeristen tijdens de zomerse hitte lekker fris te houden.

Nu dacht ik altijd dat mist uit kleine waterdruppeltjes bestaat en dus per definitie vochtig is, maar dat zit anders. Ene Rogier van een bedrijf dat de machines produceert legt het op de site van de branchevereniging AGF als volgt uit:

“Mist is niet moeilijk te maken. Door gebruik van ultrasone trillingen wordt het water verneveld, de druppeltjes zijn zo klein dat ze meteen verdampen. […] Mist zorgt voor hydratatie van de producten terwijl deze niet nat worden, vandaar dat het dry-mist technologie genoemd wordt. Een teveel aan vocht zou immers rotting en schimmelgroei stimuleren. Doordat de mist snel verdampt, onttrekt het warmte aan de omgeving zodat deze op een natuurlijke wijze wordt gekoeld.”

Van de week was ik weer eens in Albert Heijn. Iemand had de machines wat te hard aangezet, want het was geen droge mist meer maar dikke mist. Lampen op de boodschappenkarretjes –groot licht voor, achter mistlampen aan –  waren handig geweest. Je moest zo ongeveer op de tast de groente en fruit zien te vinden. Het voelde vochtig aan, die droge mist.

Nu zijn de begrippen droog en nat vandaag de dag niet meer wat ze geweest zijn. Kijk maar eens naar dit wagentje op de markt op het Plein in Den Haag.

Je kan er koffie en natte thee krijgen. Natte thee? Die is toch altijd nat? Ja dat is zo, maar in dit geval slaat dat Natte niet op de thee maar op het merk. Natte blijkt de merknaam te zijn van de thee van de Rotterdamse firma Ketelbinkie. Verwarrend allemaal hoor. Maar ach, ieder zijn natje en droogje.

Vooropgesteld, ik vind Poetin een vreselijk mannetje, maar hij en ik hebben toch iets gemeenschappelijk, en nee, daarbij bedoel ik niet dat ik ook een vreselijk mannetje ben. Om te zien wat Poetin en ik gemeenschappelijk hebben, moet je even deze video op nu.nl bekijken (als je op de afbeelding klikt, dan kom je op de site van nu.nl bij de video terecht.)

Poetin kan zijn eigen handschrift niet lezen! Ну я имел, но не такой небрежный почерка (Ach had ik maar niet zo’n slordig handschrift).

Dat heb ik ook heel vaak. Dat ik mijn eigen handschrift niet kan lezen. Dan sta ik in de Albert Heijn en dan kan ik niet lezen wat ik op mijn boodschappenbriefje heb geschreven. Kom ik met Mexicaanse chips thuis in plaats van met gezonde snacks. Dat komt dus allemaal door mijn onleesbare handschrift.

Omdat ik gisteren mijn site omschreef als een “erg educatieve nieuwssite” moet ik natuurlijk ook af en toe echt nieuws publiceren. Daarom vandaag lokaal nieuws in de vorm van een beschrijving van het straatfeest en de vrije markt zoals dat gisteren werd gehouden in het oude gedeelte van onze gemeente.

Ik arriveerde er vrij laat, pas om vier uur ’s middags. Ik had het vermoeden dat dat wat laat was voor de echte koopjes en dat had ik goed gezien. Niks gekocht dus. Wel was er links en rechts nog wel het nodige te verkrijgen. Zo had iemand de markt voor de kleding totaal verkeerd ingeschat. Bij het rek met zijn koopwaar hing een briefje waarop stond dat alles 10 euro kostte. Dat was duidelijk veel te duur. De nul was toen ik er kwam al doorgestreept, maar zelfs voor 1 euro raakte hij zijn handel niet kwijt.

Meer succes hadden de vele hapjes- en bierverkopers. Die deden goede zaken net zoals de man die een verhuurtoilet had laten komen. Ook waren er veel muzikanten aanwezig, althans mensen die iets met een instrument deden. Sommigen stonden te dicht bij elkaar. Zo concurreerde een man met een Spaanse gitaar met een draaiorgel. Kansloze zaak natuurlijk. Even verderop stonden een jongen en meisje – ik schatte ze op een jaar of zestien – bekende popliedjes te spelen. Zij zong en hij begeleidde haar op gitaar. Hij keek met zo’n blije blik naar haar – dat kon niet komen door haar zangkunst  – dat ik vermoedde dat hij hevig verliefd op haar was.

Aan het einde van de straat was een podiumpje waar een aantal 60-plussers liedjes uit de jaren zestig stonden te spelen. Door hun liedjes klonk af en toe een vlaag reggae-muziek afkomstig van een bandje dat een straat verderop aan het spelen was.

Kortom, het was een gezellige boel en als echte journalist zou ik dit verslag nu moeten doen vergezellen van enkele rake sfeerfoto’s, maar doordat ik vergeten was de batterij van het fototoestel op te laden –  “lessons to be learned” – was mijn toestel zo dood als een pier en moet u het doen met dit screenshot van dit zingende echtpaar –  ze werden begeleid door iemand op een klarinet – op een straatfeest in Groningen.

Of ze veel geld hebben opgehaald, weet ik niet, maar het publiek reageerde wel enthousiast.

Afgelopen zaterdag spraken we vrienden van ons die we al een tijdje niet hadden gezien. Ze bleken problemen met hun hond te hebben. Als ze ‘s avonds gingen slapen en het licht uitdeden, dan ging de hond huilen en janken. Zodanig hard dat de buren er over klaagden. Ze waren er zelfs mee naar de dierenarts geweest (met de hond; niet met de buren.)

Voor het onderzoek had de dierenarts wat urine van de hond nodig, dus toen ze met de hond gingen wandelen, hadden ze een kommetje bij zich om wat op te vangen.  Ik zie wel eens mensen rondlopen met zo’n rood hondenpoepopruimzakje – mooi scrabblewoord ware het niet dat het te lang is – , maar deze variant kende ik nog niet. Ik probeerde heel even om dat te visualiseren – een boom, de hond en onze vrienden met een kommetje –  maar zag daar al snel van af. Het onderzoek van de dierenarts had behalve een rekening van 80 euro echter niks opgeleverd.

Ze hadden ook een hondentrainster ingeschakeld. Een reconstructie van het gebeuren deed vermoeden dat een probleem met de vaatwasser de hond misschien een angststoornis had opgeleverd. Door een defect had de vaatwasser de hele nacht met allerlei harde geluiden staan doordraaien en misschien was de hond daardoor ook doorgedraaid. De hond, zo zei de hondentrainers, was nu waarschijnlijk bang om ‘s nachts alleen te blijven en dat was de reden dat hij jankte.

Tja, wat te doen. De vrouw des huizes wilde de hond niet in de slaapkamer hebben en daarom sliep de heer des huizes tijdelijk op de bank. Het sliep niet echt lekker, maar je moest wat over hebben voor je hond.

Een willekeurig echtpaar met te grote honden en een te kleine auto. (Dit zijn overigens niet onze vrienden.)

Enfin, het ging al wat beter, met de hond.